een monoloog van Ilse van Kollenburg

Omdat ik de beste ben gaat over trainen. Over winnen. Over offers. Over de beklemmende band tussen een moeder en een dochter en over de bijzondere vriendschap met een badmeester.

Wat gebeurt er als je groot wordt in het chloor, als het water je vriend, vijand, toevluchtsoord en gevangenis is?

Wat valt er nog te kiezen als je leven tot in de puntjes gepland is?

Kies je voor winnen? Voor opgeven? Voor vechten?

In deze monoloog probeert een jonge vrouw de stukjes van haar leven aan elkaar te lijmen. Aan de hand van herinneringen, dromen en brieven reconstrueert ze een leven in het water. Duikt u mee het diepe in?

“We kochten mijn allereerste zwempak toen ik vijf jaar was. Mijn moeder gedroeg zich alsof we een trouwjurk gingen kopen. Ik kon nog niet zwemmen. ‘Dat is van later zorg, als je je diploma’s hebt, kan het heel snel gaan’. Mijn moeder stond ernstig over de kleding rekken gebogen, dit was een serieuze zaak, die vroeg om een serieuze aanpak.

De verkoper haalde een geel badpak tevoorschijn, met een oranje, lachende zon in het midden. Mijn moeder keek die verkoper aan alsof hij zijn verstand verloren had. ‘Dit wordt een hele grote, let maar op’, zei ze en ze knipoogde naar mij. De verkoper knikte en we kochten een blauw badpak van een duur merk dat te groot was en lubberde bij mijn kruis”